مشهد

.......................

مع دخول الشتا مبقتش عارفه اتمشى على النيل زى الاول ايام الصيف.. كنت اخلص شغلى فى الدقى .وامشى لحد كوبرى الجلاء ومنه لكوبرى قصر النيل

. ووقتها كان بيبقى فى ناس كتير

..وزحمه وعربيات وحياه

.. فى يوم شتوى ساقع .مشيت من الشغل بدرى نص ساعه .. وبما ان ميعادى فى البيت ثابت .. قولت اتمشى النص ساعه دى

.مشيت من الدقى ولحد كوبرى الجلاء.. الدنيا كانت ساقعه جميله

.منخيرى كانت بتسقع كده..احساس بحبه جدا ..والانزار على الكوبرى طانت مطفيه .. ومكانش فى ناس على الكوبرى

.. كنت انا والهوا الساقع والنيل ومنير

تركيبه تستحق ان الواحد يعيش علشانها

.كان منير بيقولى ... "ده الحلم نار ونور لو ثار الكون يثور... اضحك وارقص ودور وافرح باللُقا "

لسه قادرة احس بالهوا حواليا . وهو بيسقع وشى ويحمر خدودى .. ويطير الطرحه ..

من سعادتى بتواصل كونى كدة..فردت ايدى ورفعت راسى ووقفت ثوانى على الكوبرى

.. لسه قادرة اسمع منير واشم الهوا واحس

.. اكتشفت انى لسه عايشه

. اهو مشهد زى ده هو اللى بيخلينى اعرف استمر فى الحياه

. لو مكنتش ااقدر اكون مبسوطة وانا لوحدى.. وان مكنتش ااقدر نفسى وكيانى .. هاتبسط ازاى ومعايا ناس؟.. هخلى الناس تقدرى وتحترمنى ازاى؟

..

.. الغريب فى المشهديين دول

.ان الكلام ده حصل مش ااقل من 7 ايام فاتوا

. ومع ذلك لسه فاكرة كل احساس

كل خاطرة...لسه سامعه صوت منير . بيرن فى ودنى

.. قادرة اغمض عينى واسترجع معظم الاحاسيس دى

.. انا اللى بقتل نفسى بنفسى لما بقعد افكر فى حاجات تتضائل قيمتها قدام روعه وجمال وبهاء حاجات حلوه حواليا كدة

ازاى مش بشوف ده؟